Η Μυρτώ Ράις είναι θεατρολόγος, πολιτιστική διαμεσολαβήτρια και κριτικός θεάτρου.
Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος θεατρικών σπουδών του Πανεπιστημίου Paris III-Sorbonne Nouvelle (Ιούνιος 1997), καθώς και του μεταπτυχιακού διπλώματος «Σχεδιασμός και υλοποίηση πολιτιστικών προγραμμάτων» (Ιούνιος 2016, Πανεπιστήμιο Paris III-Sorbonne Nouvelle, τμήμα Πολιτιστικής Διαμεσολάβησης [Médiation Culturelle]), με διπλωματική εργασία «Ποιος είπε ότι ο εκδημοκρατισμός της πρόσβασης στην τέχνη έχει αποτύχει; Μελέτη δύο πολιτιστικών προγραμμάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση».
Έζησε στο Παρίσι από το 1991 εώς το 2017. Στα χρόνια αυτά ενεργοποιήθηκε επαγγελματικά σε μια σειρά από τομείς που σχετίζονται με τη θεατρική πράξη και θεωρία: εμψυχώτρια θεατρικών εργαστηρίων για παιδιά και ενήλικες, σκηνοθέτις, κριτικός θεάτρου, συνεργάτιδα θεάτρων για τη διεκπεραίωση πολιτιστικών προγραμμάτων, υπεύθυνη δράσεων και εκπαιδεύσεων με τη μέθοδο του θεάτρου-φόρουμ προς κάθε είδους κοινό – από μαθητές μέχρι άστεγους, από στελέχη επιχειρήσεων μέχρι άτομα σε επανένταξη και μετανάστες.
Οι διαδραστικές μέθοδοι αυτομόρφωσης που χρησιμοποιεί βασίζονται στη φιλοσοφία της «éducation populaire», κίνημα που από τη γαλλική Αντίσταση αναζητά εφαρμογές για την εκπαίδευση του λαού από τον ίδιο το λαό με στόχο τη χειραφέτησή του.
Ως εκπαιδεύτρια ενηλίκων, έχει συνεργαστεί με πλήθος φορέων (λίστα των σημαντικότερων) για τους οποίους σχεδίασε και υλοποίησε εκπαιδεύσεις με κύριο εργαλείο το θέατρο-φόρουμ. Εισήγαγε το θέατρο-φόρουμ και άλλες εναλλακτικές μεθόδους αυτομόρφωσης στο πρόγραμμα επιμόρφωσης δύο δημόσιων οργανισμών δια βίου μάθησης: το CNFPT (Εθνικός Οργανισμός δια Βίου Μάθησης των Δημοσίων και Δημοτικών Υπαλλήλων) και το DAFPA (Οργανισμός δια Βίου Μάθησης των Εκπαιδευτικών της Ακαδημίας των Βερσαλλιών) με τους οποίους έχει διεκπεραιώσει σεμινάρια αναστοχασμού επαγγελματικών πρακτικών.
Ως κριτικός θεάτρου, ίδρυσε τον ιστότοπο «au poulailler», που από το 2009 μέχρι το 2017 κάλυπτε το λιγότερο 50 παραστάσεις ανά σεζόν, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να διερευνήσει και να αναλύσει φαινόμενα του θεατρικού χώρου, όπως η χρησιμότητα της κριτικής, το πολιτικό θέατρο ή οι θεατρικές κολλεκτίβες. Σε διαρκή αναστοχασμό, η ομάδα του au poulailler εμβάθυνε τον προβληματισμό σχετικά με τη θεατρική κριτική και τον ρόλο της, έκανε σεμινάρια της δικής της «παιδαγωγικής της θεατρικής κριτικής» σε θεατρολογικές σχολές των πανεπιστημίων και οργάνωσε θεματικές συναντήσεις και συζητήσεις καλλιτεχνών.
Από την επιστροφή της στην Ελλάδα, το 2017, μέχρι σήμερα έχει σχεδιάσει και υλοποιεί το «Σχολείο του θεατή», είναι συνδιοργανώτρια του Φεστιβάλ Λυκαβηττού και της Πειραματικής Ακαδημίας Θεάτρου, γράφει όταν έχει κάτι να πει, μεταφράζει τα βιβλία που θέλει να διαβαστούν, και διοργανώνει βιωματικά εργαστήρια σε τομείς που την απασχολούν.
Οι δραστηριότητές της προσπαθούν να συντονιστούν με το παρόν του θεατρικού χώρου, έχοντας σαν κοινό παρονομαστή το ενδιαφέρον για το μη κοινό και τον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στην τέχνη. Έτσι, άνοιξε πρόσφατα το Στούντιο, έναν ευρυ-χώρο στην καρδιά των Εξαρχείων.