Μια ροκ μπάντα παίζει τον πόλεμο, εκρήγνυται στο εμείς και το εκείνοι, ρηγματώνει και αναπλάθει το εγώ, εμψυχώνει τη θανατερή ακινησία, εκεί, «731 μέτρα πάνω από τον Άδη», στο ύψωμα που κόντυνε πέντε μέτρα στη διάρκεια της μάχης. Τρείς μουσικοί και δύο αφηγητές αναβιώνουν την ιστορική εκείνη στιγμή του ελληνοϊταλικού πολέμου με το αναγνωρίσημο πλέον καλλιτεχνικό ύφος του Άρη Μπινιάρη. Ούτε θέατρο, ούτε συναυλία, ούτε περφόρμανς, αλλά ένας αρμονικός και γαλήνιος διάλογος μεταξύ όλων αυτών, με αποτέλεσμα μια τέλεια υβριδική μορφή.
Μετά τον πολυφωνικό ηρωισμό του «Το ‘21», το «Ύψωμα 731» εμπνέεται από την αληθινή ιστορία, κοιτάζοντάς την μέσα από τις μαρτυρίες των αφανών της ηρώων. Όλοι αυτοί οι «άθλιοι, κουρελήδες, ξεχασμένοι απ’ το Θεό, χτικιά ή άνθρωποι;» αναβιώνουν στο μουσικό έπος του σκηνοθέτη, ο οποίος φαίνεται να αναζητά, σε μια εποχή χωρίς ήρωες, στην εποχή του ατελείωτου «τέλους της ιστορίας», τις φωνές και τις μορφές εκείνων που κάποτε πίστεψαν, αντιστάθηκαν, αναγεννήθηκαν, ελευθερώθηκαν.
Εάν η ανάγκη επιστροφής στο αφήγημα του μικρού ηρωικού λαού που, σαν ένα άλλο γαλατικό χωριό, πάντα αντιστέκεται είναι προφανώς συνυφασμένη με την υπαρξιακή κρίση της μνημονιακής ταπείνωσης, εκείνο που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, και ενδεχομένως μοναδικό, είναι το διονυσιακό στοιχείο που βρίσκεται στον πυρήνα της δουλειάς του Μπινιάρη. Η δυνατή ροκ μουσική, οι κοφτές ανάσες των ερμηνευτών-αφηγητών, οι υποχθόνιες σκιές του φωτισμού, το κείμενο-έπος που μια προχωρά και μια επαναλαμβάνεται, άλλοτε σλαμ κι άλλοτε ορατόριο, είναι συστατικά που, αρμονικά αλλά εντατικά, προκαλούν ένα είδος εκστατικής μέθεξης, παρασύρουν την αίθουσα στον εξωπραγματικό χωροχρόνο κάποιας αρχέγονης μυσταγωγίας. Σαν να αναβιώνει ένας σύγχρονος αρχαίος χορός σ’ ένα δράμα όπου ήρωας είναι η θεϊκή διάσταση του καθημερινού ανθρώπου.
Ήδη από το παγανιστικό «Θείο τραγί», τους ανατολίτικους «Πέρσες», τις ροκ «Βάκχες», ακόμα και με την σίξτις εκδοχή του «Ξύπνα Βασίλη», και τώρα με το «Ύψωμα 731», ο Μπινιάρης αναζητά έναν νέο συλλογικό ήρωα και, με την μουσική, την ποίηση και τη μέθη, επανεφευρίσκει ένα τελετουργικό που μοιάζει να αναβλύζει από τις θρησκευτικές ρίζες του θεάτρου.
Ύψωμα 731
Κείμενο-σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Θέατρο Πορεία: https://poreiatheatre.com/plays/ypswma-731/